-daję 6 łapek!

André Téchiné bacznie przygląda się lękom współczesnej Europy. Farewall to the night to zdystansowana, ale tętniąca prawdziwymi emocjami opowieść o jednostkowej walce o ocalenie radykalnie nastawionego młodego człowieka. Krucjata, która ma na celu dotarcie do świadomości głównego bohatera oraz przestroga, by nigdy nie lekceważyć sygnałów. W końcu terrorystyczne niebezpieczeństwo może przyjść również z wewnątrz, niekoniecznie z Bliskiego Wschodu. 

Farewall to the Night
Farewall to the Night

Jest 2015 rok. Muriel (Catherine Denevue) prowadzi dobrze prosperujące ranczo, które nie tylko przyciąga turystów, ale również szkoli młodych jeźdźców. Wśród pracowników znajdują się ludzie różnych narodowości i wyznań. Muriel nie ma żadnych uprzedzeń i podchodzi do życia z otwartą głową. Pewnego dnia po dalekich podróżach do domu przyjeżdża jej wnuk. Alex od dzieciństwa przyjaźni się z muzułmanką Lilą. Wkrótce okaże się, że sympatyczna i skoro na pomocy dziewczyna skrywa nie jedną tajemnicę. Choć wszystko z pozoru wydaje się w porządku, Alex zaczyna dziwnie się zachowywać. Kiedy Muriel przyłapuje go na muzułmańskiej modlitwie, w jej głowie zaczyna się rodzic coraz więcej pytań. 

Farewall to the Night  jest kinem bez fajerwerków, ale dzięki temu każde desperackie działania Muriel uderzają ze zdwojona mocą. Kiedy odkrywa, że Alex nie wybiera się do Kanady do pracy, lecz leci z Barcelony do Istambułu, by dołączyć do ISIS, zrobi wszystko, żeby zatrzymać go we Francji. Téchiné pokazuje bezcelowe próby dotarcia do człowieka, który radykalnie zmienił poglądy, a wraz z nimi znalazł prawdziwe szczęście i spokój. Muriel znajduje się na rozstaju dróg i musi zdecydować, co jest silniejsze – jej miłość do wnuka czy chęć uchronienia go przed popełnieniem największego błędu życia. 

Farewall to the Night
Farewall to the Night

Téchiné potrafi tworzyć kameralne dramaty, a Farewall to the Night staje się aktualnym komentarzem wobec współczesnej rzeczywistości. Catherine Denevue jest niebywale sugestywna w desperacji swojej bohaterki. Niczym samotny wojownik przeciwko całemu światu próbuje ocalić to, co ma najcenniejsze – miłość i niewinność drugiego człowieka. Reżyser Mając 17 lat  tworzy obraz podskórnego niepokoju.

Related Posts

Po festiwalu w Toronto Przysięga Ireny zbierała dobre recenzje. Niestety nie będę podzielać tego...

Amy Winehouse była artystką, która potrafiła wejść głęboko w serce. Jej muzyka była pełna emocji,...

Alex Garland zabiera nas w centrum wojennego piekła niczym na rodzinną przejażdżkę na piknik....

Leave a Reply