Krzysztof Kieślowski to reżyser, którego nie trzeba nikomu przedstawiać. Jeden z najbardziej znanych polskich twórców, który było wielokrotnie nagradzany na międzynarodowych festiwalach. Jest utożsamiany z kinem moralnego niepokoju. Podejmował tematy moralne i egzystencjalne. Jego wpływ na kinematografię jest nieoceniony i reżyser do dziś inspiruje wielu twórców. Trudno w skrócie i bez uproszczeń mówić o jego dorobku, dlatego tutaj polecamy do zobaczenia filmy Kieślowskiego za darmo na YouTube, dzięki udostępnieniu przez Studio Tor.
Trzy kolory: czerwony
„Czerwony” to film zamykający trylogię „Trzech kolorów”. Braterstwo. O tym właśnie trzecim haśle Wielkiej Rewolucji Francuskiej traktuje film – i braterstwo jest w „Czerwonym” siłą najważniejszą. To też swoisty artystyczny testament reżysera, jest to bowiem ostatni film, jaki zrealizował… Młoda modelka Valentine (Irene Jacob) to wrażliwa i ciepła dziewczyna. Gdy potrąca na ulicy psa – najpierw zawozi go do weterynarza, by potem spróbować oddać prawdziwemu właścicielowi. Jest nim emerytowany sędzia Joseph (Jean-Louis Trintignant). To zmęczony, sfrustrowany człowiek, znajdujący przyjemność w podsłuchiwaniu sąsiadów i poznawaniu ich najskrytszych, często wstydliwych sekretów. Valentine jest początkowo oburzona postępowaniem sędziego. Ale z czasem ten zgorzkniały i zamknięty w sobie mężczyzna zaczyna ją coraz bardziej intrygować. Przekona się też, że tajemnica sędziego nie będzie jedyną jego tajemnicą, którą pozna…
Trzy kolory: biały
Paryż. Karol jest Polakiem, a jego żona Dominique Francuzką. Poznajemy ich podczas rozprawy rozwodowej. Zdaniem Dominique ich małżeństwo nie zaostało skonsumowane, co potwierdza Karol. Po zakończeniu sprawy Karol stracił wszystko: miłość, żonę, salon fryzjerski nabyty za jego wszystkie oszczędności. Bez pieniędzy, bez paszportu, upokorzony i ścigany przez policję, nie może wrócić do Polski, ale…
Trzy kolory: niebieski
Młoda kobieta, Julie (Juliette Binoche), traci w wypadku samochodowym męża Patrica – wybitnego kompozytora i jedyną córkę. Jak żyć, gdy życie (dotychczasowe) się skończyło? „Będę teraz robić to, co chcę: nic. Nie chcę wspomnień, rzeczy, przyjaźni, miłości ani przywiązania. To wszystko pułapka” – mówi matce. Julie zaczyna nowe życie, anonimowe i niezależne, świadomie odrywając się od wszystkiego, co łączy ją z przeszłością. Przeprowadza się do wynajętego paryskiego mieszkania, żyje w nim samotnie, wystrzegając się emocjonalnych związków. Olivier, asystent, a jednocześnie przyjaciel Patrica, od dawna kocha Julie. Chce wyrwać ją z odosobnienia i decyduje się na skończenie na koncertu na cześć jednoczącej się Europy, dzieła niedokończonego w wyniku śmierci kompozytora. Julie próbuje zapomnieć, a jednocześnie uwolnić się. Pewnego dnia dowiaduje się, że nie była jedyną kobietą w życiu swego męża… Niesamowicie ważną rolę w filmie odgrywa monumentalna muzyka Preisnera – która, odgrywa tutaj rolę kreacyjną, jest motorem akcji i integralną częścią fabuły. W związku z tym jego symfonia musiała być znana jeszcze przed rozpoczęciem zdjęć.
Podwójne życie Weroniki
„Jedna z najbardziej tajemniczych opowieści w dorobku polskich filmowców. Łączy rzeczywistość z fantazją, prozę życia z poezją, to, co zwyczajne, z tym, co niewytłumaczalne.” 23 listopada 1966 roku przychodzą na świat dwie identyczne dziewczynki – jedna w Polsce, druga we Francji. Choć dzielą je tysiące kilometrów przez całe późniejsze życie czują ze sobą dziwną więź pomimo, że nigdy tak naprawdę się ze sobą nie spotkały. Są do siebie podobne jak dwie krople wody, obie mają problemy zdrowotne, obie kochają muzykę i obie mają takie same imię; Weronika i Veronique (w obydwu rolach – Irene Jacob). W pewnym momencie swego życia Weronika decyduje poświęcić się pracy artystycznej, którą raptownie przerywa śmierć. Veronique podświadomie odczuwa stratę kogoś bardzo bliskiego… W niewytłumaczalny, mistyczny sposób wyciąga wnioski z wydarzeń, które miały miejsce w Polsce. Wybiera miłość zamiast pasji. „To opowieść o życiu, które kończy się, aby znaleźć dalszy ciąg w innym ciele i duszy”.
Krótki film o miłości
Jedno z warszawskich osiedli, dwoje samotnych ludzi mieszkających w sąsiednich blokach. Tomek (Olaf Lubaszenko) jest nadwrażliwym dwudziestolatkiem, który niedawno opuścił mury Domu Dziecka. W dzień pracuje na pobliskiej poczcie, a wieczorami uczy się języków obcych. Codziennie o tej samej porze, obserwuje przez lunetę swoją atrakcyjną sąsiadkę mieszkającą w bloku vis a vis. Magda (Grażyna Szapołowska) jest piękną, dojrzałą kobietą, która ma za sobą parę uczuciowych rozczarowań. Dla Tomka fascynacja piękną nieznajomą stopniowo przeradza się w pierwsze poważne uczucie. Wymyśla różne preteksty, by zbliżyć się do obiektu swojej adoracji: wrzuca do skrzynki pocztowej Magdy fikcyjne awizo, telefonuje do niej odkładając słuchawkę, a w końcu zostaje roznosicielem mleka. Pewnego dnia Magda poznaje prawdę, ale odtrąca od siebie Tomka nie wierząc w szczerość jego uczuć. Zraniony chłopak próbuje popełnić samobójstwo
Krótki film o zabijaniu
Rzeczowy, niemal dokumentalny zapis zbrodni, bezlitośnie odartej z fabularnej fikcji. 16 marca 1987 r. Piotr Balicki (Krzysztof Globisz) zdaje końcowy egzamin adwokacki i zaprasza swą dziewczynę do cukierni w Hotelu Europejskim. Z prowincji przyjeżdża do stolicy 20-letni Jacek Łazar (Mirosław Baka). Wstępuje do zakładu fotograficznego, w którym zamawia odbitkę zdjęcia swojej młodszej, tragicznie zmarłej siostry i idzie na ciastka do tej samej cukierni. Potem wsiada do taksówki Waldemara Rekowskiego (Jan Tesarz). Na peryferiach miasta bezlitośnie dusi taksówkarza, po czym, gdy ten zdradza jeszcze oznaki życia i błaga o litość, okrutnie masakruje. Obrony podejmuje się świeżo upieczony adwokat – Piotr. Przy tak okrutnym i bezsensownym morderstwie trudno jednak znaleźć okoliczności łagodzące i chłopak zostaje skazany na karę śmierci. Wyprowadzony z celi woła z rozpaczą: „Proszę pana, ja nie chcę !”
Follow
