Raz się żyje
– daję 5 łapek! Nash Edgerton chciałby być mieszanką Tarantino i braci Coen. Stara się łączyć wątki kryminalne z zabawnymi potknięciami. Wchodzi w brutalność i równoważy ją śmiesznym przekraczaniem granic. Szkoda tylko, że cała fabuła staje się pretekstowa, pełna luk logicznych i przewidywalnych rozwiązań. Jak po nitce do kłębka zmierzamy do banalnego finału, który – niby – ma wszystko odwrócić […]

„Raz się żyje”, reż. Nash Edgerton (2018)

Złe psy
– daję 3 łapki! Brudny policjant zamieszany w ciemne gangsterski sprawki? Przypadkowa śmierć? Intryga, którą trudno rozwikłać? Dobrze znacie tą melodię? Złe psy nie oferują niczego oryginalnego. Odkopują znane schematy, nurzają się w mroku ciemnych porachunków i wprowadzają jedynego sprawiedliwego, który musi oczyścić swoje imię. Robert Moresco robi kino bez wyrazu, któremu – niestety – nie chcę się poświęcić odrobiny […]

„Złe psy”, reż. Robert Moresco (2018)

 – daję 7 łapek! Zawsze zajmuje mi chwilę przyzwyczajenie się do tego, że koreańskie kino rozrywkowe rządzi się swoimi prawami. Ale kiedy już zaakceptuję nietypowy dla mojego słowiańskiego ucha akcent, wszechobecną technologię, jaskrawe barwy i przerysowane postaci nachalnie kreślące relacje wpisujące się w schemat – zaczynam cieszyć się seansem.

„Pętla”, reż. Seon-ho Jo (2016)

 – daję 8 łapek! Reżyser odpowiedzialny za produkcje „Pożegnanie” i „Rękopisy nie płoną” – wyklęty w Iranie Mohammad Rasoulof – wraca z kolejnym filmowym odbiciem obrazu brutalnej rzeczywistości w swoim kraju.

„Uczciwy człowiek”, reż. Mohammad Rasoulof (2017)

Dziewczyna we mgle
– daję 5 łapek! Dziewczyna we mgle to wiele filmowych opowieści upchniętych w jednej fabule. Historia, która wielokrotnie mogłaby się zakończyć i pozostawić widza w pełni usatysfakcjonowanego. Powolne opowiadanie o zbrodni i manipulowaniu mediami wymyka się od szablonowego kina kryminalnego, ale Donato Carrisi nie wierzy w inteligencję widza – dopowiada, opisuje i dosadnie przedstawia rozwiązania, by finalnie zagwarantować niespodziewany, ale nieco […]

„Dziewczyna we mgle”, reż. Donato Carrisi (2017)

Po przełomowym czwartym odcinku, w którym wiele się wyjaśniło, nadszedł czas na mocne uderzenie pełne komplikacji. Kruk. Szepty słuchać po zmroku zatapia się w coraz bardziej mrocznej klimaty, a choroba psychiczna komisarza zdaje się najmniejszym problemem. Białostocka policja traci dobrą passę, a przeszłość zaczyna wyciągać swoje macki, zbierając kolejne ofiary. Maciej Pieprzyca sprawia, że jest krwawo, niebezpiecznie, ale przede wszystkim […]

„Kruk. Szepty słuchać po zmroku”, odcinek 5 [CANAL+]

Znikasz
– daję 5 łapek! Urocza duńska rodzinka przemierza kręte górskie drogi samochodem. Uśmiechnięci i pełni życia chwytają promienie słoneczne. Wszystko się zmienia, kiedy spokojna przejażdżka zamienia się w wymyślony wyścig, a Frederik (Nikolaj Lie Kaas) upaja się adrenaliną pulsującą w jego żyłach. Peter Schønau Fog rozpoczyna swój film w iście hitchcockowskim stylu, buduje atmosferę napięcia i niepewności, aby finalnie przenieść […]

„Znikasz”, reż. Peter Schønau Fog (2017)

Niewidzialne
– daję 6 łapek! Filmy Pawła Sali mają w sobie indywidualny rys. Szokujące, ciche i z dala od głównego nurtu poruszają tematy raczej niemodne. Niewidzialne schodzi do podziemi, zanurza się w piwnicy i przygląda osobom, na które nikt nie chce patrzeć. To obraz polskiego marginesu, polskich zagubiony i walczących o normalne życie. Walczących z codziennością, by nie tyle odbić się […]

„Niewidzialne”, reż. Paweł Sala (2018)

Ciche miejsce
– daję 7 łapek! Horror bez naiwnych straszaków? John Krasinski tworzy artystyczny film, który – choć wykorzystuje znane schematy – potrafi prawdziwie przyciągnąć uwagę i nie odpuszczać do ostatniej minuty. Ciche miejsce bazuje głównie na ciszy i lęku przed nieznanym, nieokreślonym. Prześladowani dostosowują swoje życie do nowej postapokaliptycznej rzeczywistości, w której zło czai się na każdym kroku. Reżyser, niczym David […]

„Ciche miejsce”, reż. John Krasinski (2018)

Jak co roku filmowa wiosna zawita na Pragę! 24. edycja Wiosny Filmów zachwyca nie tylko repertuarem, ale dogodnymi lokalizacjami i atmosferą wielkich festiwali – w końcu gromadzi dzieła pokazywane w Wenecji, Cannes czy Berlinie. W tym roku filmy będzie można oglądać w Kinie Praha oraz w nowootwartym kinie Amondo, a także w Sali pod Sowami. A na co zwrócić uwagę […]

Wiosna Filmów 2018: Co warto zobaczyć?

Zagubieni w kosmosie
Science – fiction ma się dobrze, a Netflix nie ustaje w próbach przedstawiania nowych serialowych czy filmowych odsłon tego gatunku. Po Anihilacji, która pozostawiała we mnie smutne uczucie rozczarowania, Bright łapiącym wiele srok za ogon i nie do końca udanym acz wciągającym i interesującym Altered Carbon, przyszła pora na serial familijny. Nie doświadczymy tutaj mrocznej opowieści o upadku człowieka, niszczejącym […]

„Zagubieni w kosmosie”, odcinki 1-5 [NETFLIX]

Wyspa psów
– daję 7 łapek! Piękne, mądre i subtelne kino o akceptacji, miłości i podstawowej potrzebie życia w zgodnej społeczności. W swoich filmach Wes Anderson wielokrotnie przerabiał traumę po utracie ukochanego psa, aż nadeszła pora na produkcję całkowicie poświęconą czworonożnym przyjaciołom. Wyspa psów to obraz dopieszczony wizualnie, ale przede wszystkim bogaty w znaczenia, dający szerokie pole do analizy i dyskusji.

„Wyspa psów”, reż. Wes Anderson (2018)

Twarz
Polska prowincja to pasmo śmieszności, komicznych przywar i bezmyślnego zanurzenia w tradycji. Polscy filmowcy nie szczędzą ciosów i z brutalną dosłownością pokazują dualizm Polaka, który uwięziony jest w pułapce przyzwyczajeń i marzeń o świetlanej przyszłości na miarę Europy Zachodniej. Ekspertem od wymierzania policzków jest Małgorzata Szumowska, która ze swojej wnikliwej obserwacji potrafi wyciągnąć bolesne acz prawdziwe wnioski. Równie dobrze radzą […]

„Zazdrość, strach, uprzedzenia. Polska w krzywym zwierciadle czy prawdziwa?”

Dorwać Gunthera
– daję 4 łapki! Świadomy pastisz, przemyślana formuła i brak zamiarów wzbicia się na artystyczne wyżyny to elementy, które pozwalają z pewną dozą radości obejrzeć Dorwać Gunthera. Nie będę kłamać – to nie jest dobrym film, ale Taran Killam potrafi korzystać z atutów, które posiada. Zdolni i zabawni aktorzy, przerysowanie i groteska stają się nieokiełzaną siłą napędzającą absurdalną machinę filmową.

„Dorwać Gunthera”, reż. Taran Killam (2017)

Player One
– daję 8 łapek! Kino Prawdziwej Przygody! Steven Spielberg, choć skończył już 70 lat, doskonale potrafi się komunikować z młodszą widownią. Tworzy prawdziwe widowiska, żongluje popkulturowymi odniesieniami i wykorzystuje najnowsze technologicznie osiągnięcia. Reżyser niesamowicie czuje filmową materię i po prostu się nią bawi. Player One jest nie tylko czystą rozrywką – wywołującą niemy uśmiech zachwytu – ale barwnym komentarzem do współczesności, […]

„Player One”, reż. Steven Spielberg (2018)

Kruk Szepty słuchać po zmroku
Po pierwszym lekkim rozczarowaniu nadszedł on – 3 odcinek Kruka i pokazał, że mrok i tajemniczość są uzasadnione, a intryga nabiera tempa. Maciej Pieprzyca wie, jak budować nastrój policyjnego śledztwa, potrafi rozrzucać tropy i powoli poszukiwać odpowiedzi na nurtujące widzów pytania. W końcu można poczuć klimat Podlasia, urok rytuałów i odczyniania czarów oraz zagłębić się w policyjne machlojki na prowincji.

„Kruk. Szepty słuchać po zmroku”, odcinek 3 [CANAL+]

Nie jestem czarownicą
– daję 7 łapek! Afrykańska kultura, dawne wierzenia, gusła i szamani. To świat, który fascynuje i przeraża tajemniczością i niewyjaśnionymi zdarzeniami. Rungano Nyoni wkroczył do świata czarownic, mieszając komizm sytuacyjny z powagą. Nie jestem czarownicą próbuje się rozprawić z bolesnymi tradycjami i przesądami, które przyjmują jednostkowy wymiar i uderzają w bezbronne kobiety.

„Nie jestem czarownicą”, reż. Rungano Nyoni (2017)

Tomb Raider
– daję 4 łapki! Nowa odsłona Tomb Raider to grzeczna opowieść o łobuziarze z Londynu, który wyrusza na niebezpieczną misję z tęsknoty za ojcem. Roar Uthaug pozbawia filmową opowieść erotycznego napięcia, ale wciąż nie wznosi się na wyżyny feministycznego spojrzenia na ocalenia świata. Kolejna ekranizacja gry zawodzi, nudzi i staje się tylko chwilową atrakcją, o której szybko się zapomni. W […]

„Tomb Raider”, reż. Roar Uthaug (2018)

 – daję 6 łapek! To nie pierwszy raz, kiedy widzę w kinie tę samą historię. Choć motyw jest powtarzalny, film nie nudzi mnie i znowu uczy czegoś nowego. A nawet pod pewnymi względami podoba mi się bardziej niż np. bliźniaczy tematycznie „Barany. Islandzka opowieść”.

„Bloody Milk”, reż. Hubert Charuel (2017)

 – daję 7 łapek! Uwaga! Naznaczam tę recenzję magicznym znaczkiem „głupkowata komedia” i ostrzegam, że nie jest to kino dla smakoszy. Ot, zabawa na wolny wieczór. Film zwariowany, zupełnie odrealniony (choć nie sci-fi ani fantasy), z przerysowanymi postaciami i pełen absurdów. Ale trafił do mnie humor, którym posługują się twórcy. „Pół na pół” to dla mnie mała przypowieść – tylko […]

„Pół na pół”, reż. Alexandra Leclère (2017)

 – daję 7 łapek! Tunezja kojarzy nam się z luksusowymi i bezpiecznymi kurortami, które odwiedzamy w wakacje lub ze stereotypowym arabskim państwem bez poszanowania praw kobiet, jeżeli nigdy nie doświadczyliśmy tego pięknego kraju na własnej skórze. Oba obrazy są mylne, bo oba niepełne. Jednego w filmie zaskoczy, że młodej kobiecie wolno malować się, stroić i imprezować – a inny złapie […]

„Piękna i bestie”, reż. Khaled Walid Barsaoui, Kaouther Ben Hania ...

 – daję 4 łapki! Kino buntu, obyczajówka z mrugnięciem oka czy przerysowany bełkot? Niskobudżetowy film od początku razi sposobem realizacji, przypominającym obrazy sprzed dekad. Ale przecież niejednokrotnie zachwyciły mnie niszowe produkcje szczęśliwie dalekie od Hollywood zarówno w formie jak i treści. Tym razem także spodziewałam się ambitnego dramatu, który pozostawi mnie z szeregiem refleksji. Rozczarowano mnie.

„Ava”, reż. Léa Mysius (2017)

Seria Niefortunnych Zdarzeń
– daję 7 łapek! Przerażenie odbiera mi mowę. Hrabia Olaf (nieprzyzwoicie dobry Neil Patrick Harris) ponownie wyrusza w pogoń za sierotami Baudelaire, aby położyć swe okropne łapska na ich majątku. Drugi sezon Serii Niefortunnych Zdarzeń kontynuuje przaśny ton. Żongluje schematami i gatunkowymi oczekiwaniami, ale robi to o wiele zabawniej i z większym dystansem niż poprzednio. O ile po pierwszej odsłonie […]

„Seria Niefortunnych Zdarzeń”, sezon 2 odcinki 1-8 [NETFLIX]

Ingrid goes West
Matt Spicer został okrzyknięty najlepszym debiutantem zeszłego roku i otrzymał Indepentent Spirit Award. Jego film Ingrid goes West podbił serca widowni na Sundance i zwrócił na siebie uwagę czarnym humorem na temat social mediów. Kąśliwy, lecz pełen sympatii boleśnie punktuje fascynacje idealnym (wykreowanym) życiem. Reżyser i scenarzysta, mieszkający na codzień w mekce samouwielbienia – Los Angeles, opowiedział nam o swojej pracy, podejściu […]

Matt Spicer: „Nie chciałem przedstawiać internetu jako czyste zło” [WYWIAD]

Ingrid goes West
– daję 7 łapek! Współczesna kultura social mediów i uwielbienia celebrytów doczekała się już kilku negatywnych portretów. Fascynacja posiadaniem luksusowych dóbr w Bling Ring czy zachwyt cukierkową przemocą w Spirng Breakers uwypuklały to, co najgorsze w nierealistycznym wizerunku życia pełnego zabawy. Ingrid goes West wpisuje się w nurt krytyki, ale nie szczędzi humoru i satyrycznego podejścia do tematu. Choć Matt Spicer opowiada o tęsknocie do wyidealizowanego […]

„Ingrid goes West”, reż. Matt Spicer

Call Me by your name
Kiedy jedna z moich znajomych, po seansie „Tamte dni, tamte noce”, powiedziała, że film epatuje nadmiarem homoseksualnego erotyzmu i zbytnią dosłownością, zaczęłam się zastanawiać, w jakim miejscu znajduje się kino opowiadające o męskiej seksualności od czasu „Tajemnicy Brokeback Mountain”. Jak wiele się zmieniło – o ile w ogóle – w głównym nurcie? Czy szeroka publiczność jest gotowa na kino w […]

„Tamte dni, tamte noce” a „Tajemnica Brokeback Mountain”

Różowe flamingi
Najbardziej kontrowersyjne filmy, które pojawiły się na naszych ekranach. Oburzały poruszaną tematyką czy sposobem wykonania. Trafiały w swój czas, diagnozując rzeczywistość bądź wykraczając poza nią. Przekraczały granice, poruszały tematy tabu, bez zahamowań pokazywały przemoc i agresję albo ludzką seksualność. Większość z tych filmów obecnie uznaje się za kultowe, ale w momencie premiery wywoływały sporo kontrowersji.

Najbardziej kontrowersyjne filmy

Do zakochania jeden krok
– daję 6 łapek! Komedia romantyczna wciąż może wzruszać, bawić i rozkosznie chwytać za serce. A to za sprawą nietuzinkowych bohaterów, którzy, choć pierwszą młodość dawno mają za sobą, potrafią wyłuskiwać z życia piękne chwile. Do zakochania jeden krok opowiada o wzlotach i upadkach, problemach u schyłku życia, ale nie popada w ponure barwy smutnej egzystencji. Richard Loncraine tworzy prawdziwy […]

„Do zakochania jeden krok”, reż. Richard Loncraine (2017)