– daję 6 łapek!
Ona wspomina, że niegdyś lubiła ścigać światło. On właśnie nieodwracalnie je traci. Czy mają szansę razem zobaczyć blask?
Kadr z filmu „Blask”.
Miękki kobiecy głos otwiera film beznamiętną narracją. Pozbawione ozdobników pojedyncze zdania opisują zachowanie przechodniów. „Mężczyzna śpieszy się i patrzy na zegarek”, „Autobus zatrzymuje się, pasażerowie wysiadają”…
Misako Ozaki (Ayame Misaki) pracuje jako audiodeskryptorka. Tworzy teksty, które będą czytane przez filmowego lektora w wersji dla niewidomych i niedowidzących.
Finalny kształt przygotowywanych przez nią opisów jest wielokrotnie modyfikowany podczas kolejnych sesji z udziałem kilku osób z niepełnosprawnością. Kobieta w czasie rzeczywistym czyta komentarze do następujących po sobie filmowych scen, a widzowie dzielą się swoimi uwagami i proponują zmiany.
Kadr z filmu „Blask”.
Misako podchodzi do swojej pracy bardzo emocjonalnie. Zdaje się wkładać w pisane teksty fragment swojej duszy. Godzinami ogląda w domu tę samą scenę, by zrozumieć, jaki charakter powinna mieć przypisana jej audiodeskrypcja.
Choć krytyczne uwagi padające w studiu nie są niczym osobistym, dziewczyna bardzo przeżywa to, że jej opisy nie podobają się testerom. Zdarza jej się uronić łzę, choć współpracownicy są wobec niej życzliwi. Z wyjątkiem jednego – Masaya Nakamori (Masatoshi Nagase). Niegdyś wzięty fotograf, teraz zgorzkniały mężczyzna z tendencją do introwertyzmu.
„Blask” gra wrażeniami, a nie treścią. Jest jak poemat. Cały film to oniryczna opowieść, obraz z audiodeskrypcją o klamrowej kompozycji.
Najwięcej uroku film zawdzięcza głównej bohaterce. Młoda aktorka jest prześliczna, a swojej postaci nadaje niezwykłą subtelność. Misaki jest naturalna i wydaje się, że lekko przychodzi jej wcielenie się w audiodeskryptorkę. Zachwyca mnie jej mimika. Ma multum wariantów na odzwierciedlenie kolejnych emocji, tam gdzie inny aktor poprzestałby na utrzymaniu wyrazu twarzy z poprzedniej sekundy.
Kadr z filmu „Blask”.
Kawase nie serwuje typowego romansu czy melodramatu. To ukłon dla formy pod pretekstem rzekomo banalnej historii. Wzajemna fascynacja bohaterów ma źródło w fascynacji obrazami. A jak wiadomo – „Najpiękniejsze jest to, co znika na naszych oczach”.
Zapraszamy do śledzenia nas na Facebooku i Instagramie!
[R-slider id=”2″]
Follow
