-daję 6 łapek!
Jutro będziemy szczęśliwi to przykład feel-good movie, które dość sprawnie balansuje między wzruszeniem i śmiechem, rozpływając się w pięknych widokach i pozytywnym aktorstwie. Niestety Omar Sy został obarczony karkołomnym zadaniem: uratować film, w którym warstwa scenariuszowa kuleje najbardziej. Francuski aktor zachwyca ogromnym uśmiechem, werwą i zaraźliwą energią, dzięki czemu zwycięża z rozczarowaniem braku logiki w filmowym świecie.
Jutro będziemy szczęśliwi
Jutro będziemy szczęśliwi – ojciec na medal
Patrząc na imponujący zespół scenarzystów, na który składa się aż 6 osób, trudno uwierzyć w banalność popełnianych błędów i luki fabularne prowokujące do zadawania pytań „ale jak to?” i „dlaczego?”. Hugo Gelin nieumiejętnie rozłożył akcenty, zaplątał się w poruszanych wątkach i stworzył lekki film ciężkiego kalibru. Jutro będziemy szczęśliwi jest przeuroczą komedią o sile ojcowskich uczuć, która gwałtownie zamienia się dramat rodzinny, gdzie dziecko staje się przedmiotem rodzicielskiego sporo. Gdzieś w tle majaczy śmiertelna choroba i smutek rozstania. Nie tego można się spodziewać po całkiem uroczym początku.
„Jutro będziemy szczęśliwi”
Samuel (Omar Sy) jest bawidamkiem. Dowcipem i szerokim uśmiechem zdobywa kobiece serca. Życie lekkoducha dobiega końca wraz z pojawieniem się tajemniczej blondynki – Kristin (Clemence Poesy) – wraz z niemowlakiem. Brytyjka wręcza zaskoczonemu Samuelowi dziecko i ulatnia się w mgnieniu oka. Mężczyzna musi dorosnąć do roli ojca i zaopiekować się słodką Glorią (Gloria Colston). Gelin doskonale bawi się relacją córki i ojca, pokazuje prawdziwe zaangażowanie, uczucie i energię. Do hipnotyzującego duetu dorzuca przyjaciela-geja (Antoine Bertrand) i powstaje współczesna, szczęśliwa rodzina.
„Jutro będziemy szczęśliwi”
Jutro będziemy szczęśliwi ma tą samą hipnotyzującą radość, co Nietykalni, dzięki czemu, z poważnym tematem, nie popada w koleiny rodzinnego dramatu wyciskającego tysiące łez z oczu zaangażowanej widowni. To barwna wariacja na temat siły rodzicielstwa w każdej formie, bez krawata i setek poradników. Film, kipiący pozytywną energią, udowadnia, że miłości nie można się nauczyć. A każdy moment może być wyjątkową chwilą wspólnego odkrywania rzeczywistości.
Follow
