Louis Garrel pochodzi z rodziny aktorskiej, jest synem aktora i reżysera Philippe Garrela i aktorki Brigitte Sy. W wieku sześciu lat debiutował na kinowym ekranie w czarno-białym dramacie Zapasowe pocałunki (Les Baisers de secours, 1989) w reżyserii swojego ojca. Po latach wystąpił w jednej z głównych ról w filmie To jest moje ciało (Ceci est mon corps, 2001) z Jane Birkin i Annie Girardot. Aktorstwo było mu pisane. Właśnie na naszych ekranach pojawia się film Wielki wóz z Garrelem w roli głównej w reżyserii jego ojca. Z tej okazji wybieram dla Was najlepsze role aktora.
Wielki wóz
Wielki Wóz jest jedną z konstelacji. Jest także teatrzykiem kukiełkowym. Film jest historią rodziny lalkarzy: rodzeństwa Louisa, Marthy i Leny, a także ich ojca, który jest kierownikiem tej trupy i babci, która tworzy wszystkie kukiełki. Razem tworzą firmę i wystawiają spektakle lalkowe. Pewnego dnia, zaraz po występie, ich ojciec niespodziewanie umiera z powodu udaru i zostawia swoje dzieci samym sobie.
Zwyczajni kochankowie
Fabuła skupia się wokół postaci młodego poety François (Louis Garrel), który daje się porwać buntowniczej gorączce wydarzeń maja ’68. Sytuacja komplikuje się, gdy chłopak spotyka piękną Lilie. Młodzi zostają zmuszeni do wyboru pomiędzy pielęgnowaniem uczucia a wiernością hipisowskim ideałom. W tle ich kameralnej historii rozgrywa się wielka polityka, a rewolucja stopniowo chyli się ku upadkowi. Rozczarowani rzeczywistością bohaterowie pogrążają się w narkotykowym chaosie. Prawdziwa wolność ustępuje miejsca groteskowej ułudzie.
Ja, Godard
Paryż 1968. Jean-Luc Godard, najsłynniejszy reżyser swojego pokolenia, kręci film „Chinka”. Główną rolę powierza o 17 lat młodszej, eterycznej piękności Anne Wiazemsky. Zafascynowani sobą, zakochani po uszy i nie mogący oprzeć się swojemu magnetyzmowi – biorą ślub. Jednak praca nad filmem i jego późniejszy odbiór przez widzów uwalniają u Jean-Luc’a procesy głębokiej rewizji i samooceny swojej dotychczasowej twórczości. Wydarzenia maja 1968 roku pogłębiają ten proces. Postępujący kryzys wartości wstrząsa Godardem zmieniając go na zawsze. Nierozumiany i krytykowany, odsuwa się coraz dalej od swoich bliskich, jak i wiernej publiczności.
Marzyciele
Paryż, wiosna 1968. Burzliwe wydarzenia polityczne i społeczne, rewolucyjne zmiany w obyczajowości. Na tym tle rozgrywa się historia trójki młodych ludzi. Francuskie rodzeństwo, Isabelle i Theo, poznaje amerykańskiego studenta Matthew, który przyjechał do Paryża, aby poznać wielką europejską kulturę i historię. Bardzo dobrze czują się w swoim towarzystwie i wkrótce postanawiają zamieszkać razem. Od tej chwili rozpoczyna się wyrafinowana gra emocjonalna i seksualna oparta na kontrowersyjnych zasadach. Wyzwoleni młodzi ludzie prowadzą coraz bardziej niebezpieczne eksperymenty, badając granice, do których mogą się posunąć.
Winny czy niewinny?
Miłość nie zna granic. To przekonanie, które towarzyszy sześćdziesięcioletniej Sylvie (Anouk Grinberg), kiedy zakochuje się w Michelu (Roschdy Zem), drobnym przestępcy mającym wkrótce wyjść z więzienia. Ku wyraźnemu niezadowoleniu syna kobiety (w tej roli reżyser i scenarzysta Louis Garrel) para poważnie planuje wspólną przyszłość. Abel nie podziela optymizmu matki. Jest przekonany, że Michel prędzej czy później wróci do starych nawyków, i chce oszczędzić kobiecie kolejnych rozczarowań. Obmyśla plan, który ma sprawić, że pozna ona gorzką prawdę o swoim wybranku. Abel, z pomocą najlepszej przyjaciółki Clémence (Noémie Merlant), rozpoczyna śledztwo mające na celu przyłapanie mężczyzny na gorącym uczynku, a tym samym zdyskredytowanie go w oczach Sylvie. A co jeśli Abel nie ma racji i to właśnie on będzie musiał zmienić zdanie?
Follow
