Ostatni dom po lewej, reż. Wes Craven
Ostatni dom po lewej
Filmowa alegoria na temat zemsty i odkupienia. To kluczowy tytuł do rozwoju nurtu rape and revenge. Kontrowersyjny, brutalny, ale zebrał sporo pozytywnych recenzji.
Żywot Briana, reż. Terry Jones
Żywot Briana
Żywot Briana Monty Pythona opowiada o Brianie, niegrzecznym chłopcu z Jerozolimy, którego życie odpowiada życiu Jezusa.
Film jest religijną satyrą na temat poważnych biblijnych filmów. Od samego początku film był uznawany za świętokradztwo. Został uznany za wyjątkowo bluźnierczy, a sama produkcja spotkała się z licznym protestami i zakazem wyświetlania. Niemniej jednak Żywot Briana pokonał swoich przeciwników i osiągnął natychmiastowy sukces. Przez niektórych film został uznany najlepszą komedią, jaka kiedykolwiek powstała.
Nagi instynkt, reż. Paul Varhoeven
Nagi instynkt
To thriller o detektywie, który zbyt mocno angażuje się uczuciowo w relację z kobietą wydającą się być kimś więcej niż przypadkowym elementem śledztwa w sprawie brutalnego morderstwa. Film został uznany za pozbawiony dobrego smaku i wymierzony przeciwko kobietom.
Funny Games, reż. Michael Haneke
Funny Games
Idylliczny rodzinny urlop zamienia się w koszmar, kiedy w spokojnej okolicy pojawia się dwóch młodych mężczyzn. Rodzina zostaje zmuszona do udziału w sadystycznych „grach”, aby zapewnić rozrywkę niepokojąco czarującym i psychopatycznym młodzieńcom.
Film został uznany jako niepotrzebnie okrutny i brutalny. Składając się z licznych niedopowiedzeń i luk, zmuszał widownię do ich wypełniania. Odbiorcy często opisywali wydarzenia z filmu, które tak naprawdę nie miały miejsca, a były jedynie konsekwencją indywidualnych wyobrażeń. Funny Games wzbudziło skrajne emocje, a sam Haneke podkreślał, że chciał jedynie dokonać autorskiego komentarza na temat wpływu mediów na społeczeństwo.
Pasja, reż. Mel Gibson
Pasja
Mel Gibson przedstawił ostatnie 12 godzin z życia Chrystusa. Brutalność obrazów zszokowała widownię, która oskarżyła reżysera o chęć wywołania kontrowersji. Film został uznany za antysemicki w swojej wymowie i raniący uczucia religijne.
Antychryst, reż. Lars von Trier
Antychryst
Lars von Trier opowiedział historię kobiety i mężczyzny, którzy mieszkają w lesie (sugestywnie nazwanym Eden) i próbują poradzić sobie z żałobą po śmierci dziecka. Antychryst poruszał temat żałoby, bólu i desperacji. To pierwsza część trylogii o depresji i smutku, która zawiera liczne odniesienia teologiczne i psychologiczne. Do tego wielu odnajduje w obrazie von Triera mizoginistyczne zapędy. Część osób uznała go za zbyt dosadny, naturalistyczny i brutalny.
Życie Adeli – rozdział 1 i 2, reż. Abdellatif Kechiche
Życie Adeli – Rozdział 1 i 2
Poruszający, ale dosadny obraz odkrywania seksualności, miłości i straty. Film skupia się na historii Adele, introwertycznej nastolatki, która poznaje Emmę – zdecydowaną młodą kobietę. Emma staje się jej przewodniczką po świecie tożsamości, seksualności i pozwala jej rozwijać się jako samodzielną, dorosła osoba.
Kontrowersje otaczały film Kechiche na długo przed premierą. Głównie ze względu na wypowiedzi aktorek odnośnie trudnych warunków pracy oraz długiej, trwającej 7 minut sceny seksu.
Follow
