– daję 3 łapki! Tęsknota za wyidealizowaną przeszłością pozwala twórcom filmowym kreować piękne i barwne światy. Obrazy zaczerpnięte z wyobraźni i szczątków wspomnień stają się mglistą opowieścią o rzeczywistości, której już nie ma. Pasmo wzruszeń dostarczanych przez dawnych amantów i piękne kobiety doskonale igra z...

– daję 5 łapek! Banalna historia miłości, jakich kino dostarczyło nam wiele. On – młody mężczyzna doświadczony przez życie – poznaje dojrzałą kobietę. Zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia, a pasja i namiętność stają się wyznacznikiem ich życia. A przynajmniej jego krótkiego fragmentu, który w nieco...

– daję 8 łapek! Coraz rzadziej w kinie otrzymujmy opowieść bez fajerwerków, efektów specjalnych i tysiąca barwnych dodatków, która byłaby w stanie przyciągnąć uwagę, złapać za gardło i trzymać tak mocno, aż zabraknie nam tchu. Asghar Farhadi potrafi dokonać intrygującej wiwisekcji na żyjącym społecznym organizmie....

 – daję 7 łapek! Nie wszystko jest tym, na co wygląda. Czasami wydaje Ci się, że rozwikłałeś zagadkę, ale niezbyt przenikliwie czytałeś między wierszami. Kadr z filmu „Matka”. Małe estońskie miasteczko. Realia bliskie nam kulturowo. Zwyczajna rodzina w średniej klasy domu. Dzień jak co dzień. Elsa zaczyna go jak zawsze –...

 – daję 7 łapek! Żywy obraz, niczym zza okna. Życie. Bez upiększania, ale też bez zbytniego dramatyzowania. Brak egzaltacji. „Stado” mogłoby być ekranizacją kilku kartek z pamiętnika przypadkowego człowieka. Kadr z filmu „Stado”. Kolejne pytania zadawane Jennifer bardzo ją krępują. Przywołują bolesne wspomnienia. „I co...

– daję 7 łapek! Scena rozświetlona reflektorami. Krzyk rozentuzjazmowanego tłumy, który w napięciu oczekuje na swoją gwiazdę. To publiczność stworzyła Dalidę, a ona nie mogła żyć bez publiczności. Lisa Azuelos przedstawia chronologiczną przebieżkę po życiorysie piosenkarki, stara się o lekką ekstrawagancję, ale nie...

– daję 6 łapek! Gęsta atmosfera niewiedzy wypełnia Cienie. Brak przejrzystych reguł, które rządzą światem. Chaos i wszechogarniający niepokój stają się głównymi aktorami na politycznej scenie. Thomas Kruithof opowiada o machlojkach, nieczystej walce o władzę, ale nie idzie w ślady House of Cards. Za bohatera obiera...

^– daję 7 łapek! Dla takiego kina chce się wariować. Z szaleńczym zaangażowaniem chłonąć rozedrgane relacje bohaterów. Zatapiać się w pozorach, aby ostatecznie dotknąć czegoś ważnego. Zwariować ze szczęścia pod powłoką lekkiej, przepełnionej słońcem włoskiej komedii pokazuje niezwykle kruche i inteligentne kino, które...

– daję 4 łapki! Metafizyka, światy równoległe, życie po śmierci to fascynujące tematy, które pozwalają na stawianie wielu pytań, ale nie otrzymują jednoznacznych odpowiedzi. Personal Shopper zanurza się w tajemniczości, błąka się w niedopowiedzeniach i staje w pól kroku między różnymi gatunkami. W żadnym nie osiąga...

 – daję 6 łapek! Szeroko promowana produkcja o jednej z najsłynniejszych kobiet świata nie jest filmem najwyższych lotów, ale ma w sobie pewien urok, który sprawia, że przyznaję jej jedną łapkę gratis. Maria Skłodowska-Curie to pionierka na wielu frontach. Była nie tylko genialnym naukowcem i pierwszą kobietą...

– daję 8 łapek! Lato miłości rozgościło się we Włoszech. Luca Guadagnino przedstawia niezwykle piękną i sensualną opowieść o dorastaniu, pierwszej młodzieńczej inicjacji, odkrywaniu swojej tożsamości i wizualnej wzniosłości. Tamte dni, tamte noce są wyciszone, dumne i artystycznie dopieszczone, dzięki czemu forma nie...

– daję 8 łapek! Niezwykle smakowity filmowy koktajl pełen kąśliwych uwag, słownej żonglerki i aktorskiej chemii. Sally Potter perfekcyjnie wykorzystała możliwości małej przestrzeni mieszkania by zbudować sytuację pełną napięcia i intensywnych uczuć. Polityczne przekonania, międzyludzkie animozje, skrajne postawy i...

– daję 5 łapek! The Dinner mógł być filmem, który, z napięcia pomiędzy czwórka bohaterów przy jednym stole, nie daje chwili wytchnienia. Niestety rozbicie opowieści na różne przestrzenie i płaszczyzny czasowe skutecznie zmniejsza emocjonalne zaangażowanie i intensywności sytuacji. Oren Moverman wędruje po niuansach...

– daję 6 łapek! Mark (Ewan McGregor), Spud (Ewen Bremner) i „Sick Boy” (Jonny Lee Miller) powrócili po dwudziestu latach. Z mniejszym bądź większym powodzeniem radzą sobie z narkotykowym uzależnieniem, ale wciąż są tak samo zagubieni w życiu. Po ucieczce Rentona ich życie uległo zmianie, a jego przybycie do Edynburga...

– daję 5 łapek! Debiut reżyserski. Otwarcie festiwalu. Niesamowita osobowość bohatera. Piękna muzyka. II wojna światowa w tle. To mogło być emocjonujące przeżycie, pełne zwrotów akcji i niesamowitych wydarzeń w jakie owocowało życie Django Reinhardta. Niestety powstał film nierówny, w którym obraz nie dorównuje...

– daję 8 łapek! Futurystyczna wizja, która zakłada transformacje z człowieka w zwierzę? Hotel dla singli będący ostatnią deską ratunku w poszukiwaniu prawdziwej miłości? Yorgos Lanthimos ponownie prezentuje abstrakcyjną rzeczywistość, korzysta z indywidualnego i charakterystycznego języka filmowego, aby opowiedzieć o...

 – daję 7 łapek! Szwedzki dramat – to jest to! Czasami wydaje mi się, że tylko skandynawskie filmy potrafią być tak wyciszone i statyczne w swoim bogactwie treściowym. Chłód w barwach i montażu, a jednak ciepło podkrada się podczas seansu do serca. Ani to płytkie, ani przerysowane. Do tego rodzaju filmów należy...

– daję 6 łapek! Kobieta trafia do więzienia. Średnik wiek, zadbana i oczytana. Kocha literaturę i wydaje się nie pasować do środowiska, w którym właśnie się znalazła. Audrey Estrougo powoli odkrywa powodu, przez które Mathilde (Sophie Marceau) trafiła za kraty. Stawia pytania, jak wiele można poświęcić z miłości i dla...

– daję 6 łapek! Kobieta trafia do więzienia. Średnik wiek, zadbana i oczytana. Kocha literaturę i wydaje się nie pasować do środowiska, w którym właśnie się znalazła. Audrey Estrougo powoli odkrywa powodu, przez które Mathilde (Sophie Marceau) trafiła za kraty. Stawia pytania, jak wiele można poświęcić z miłości i dla...

 – daję 8 łapek! Są takie filmy, do których długo nie możesz się przekonać, a w końcu Cię oczarowują. Kadr z filmu „Fritz Bauer kontra państwo”. Co więcej, nie potrzeba tym czarom wzniosłej muzyki, kolorowych kostiumów czy efektów specjalnych. Obrazy takie jak ten bronią się historią i porządnym aktorstwem.

 – daję 5 łapek! Sensacyjna historia w otoczce tak nietypowej, że aż elektryzującej. Obraz pozostający w pamięci, wciąż jednak nużący. Emocje odczuwane względem głównej bohaterki balansują na granicy fascynacji nią, politowania i odrazy. Kadr z filmu „Ja, Olga Hepnarova”. W 1974 roku ostatni raz skazano w Czechosłowacji...

– daję 6 łapek! Nieprawi to kino wielkiego kalibru. Zaczyna się niepozornie. Przecież w każdym domu dochodzi do większych czy mniejszych kłótni z powodu różnic światopoglądowych, przekonań religijnych czy niuansów moralności. Adrian Sitaru uderza swą przenikliwością opowiadania i rozdrapuje rany przemilczanego tabu....

 – daję 9 łapek! Na palcach jednej ręki mogę wyliczyć produkcje, po obejrzeniu których wszystko we mnie krzyczało: Pokaż to komuś! Cały świat musi to zobaczyć! Oto jeden z takich filmów. Kadr z filmu „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie”. Włoski obraz to równocześnie zabawna komedia i bolesny dramat. Punktem wyjścia...

– daję 5 łapek! Wyrzuty sumienia spędzają sen z powiek Jenny (Adele Haenel). Młoda lekarka, próbując wprowadzić rygor i surową atmosferę wobec praktykanta, zabroniła otworzyć drzwi do przychodni potrzebującej kobiecie. Zmęczona całym dniem pracy uparcie starała się wyznaczyć granice, lecz szybko dostała ostrzeżenie od...

 – daję 7 łapek! Film piękny i przerażający. Przywołujący na myśl zachowane w pamięci obrazy i dźwięki jeszcze długo po seansie. Kadr z filmu „To tylko koniec świata”. Wielki sukces w Cannes! „To tylko koniec świata” narobił dużo szumu w świecie, kiedy Dolan otrzymał za film Nagrodę Jury Ekumenicznego i Grand Prix...

Autor: Bernadetta Trusewicz – daję 9 łapek! O budowaniu relacji i kolce pojawiającej się podczas tego procesu w świecie ponowoczesnym, kino gawędzi już od pewnego czasu. Robi to Grecka Nowa Fala w Lobsterze albo amerykańskie kino trochę peryferiów Hollywood  – Her . Jednak nikt tak odważnie o braku odwagi nie...

Jim Jarmusch opowiada o ludziach wykluczonych, indywidualnościach, które działają i żyją poza społeczeństwem. Tylko kochankowie przeżyją rozprawia się z wyeksploatowanym przez popkulturem motywem wampira. Tworzy postaci, którym daleko do zadowolonych z życia nastolatków, którzy z powodzeniem odnajdują się wśród...

 – daję 7 łapek! Ostatni film Żuławskiego to istny kosmos! Już w pierwszych minutach filmu główny bohater biegnąc recytuje z wielkim przejęciem. Wśród zieleni liści natrafia na powieszonego na niebieskim kablu ptaka.

 – daję 8 łapek! Tytułowy Toni Erdmann to alter ego Winfrieda Conradi – podstarzałego nauczyciela muzyki, który – czego nie jest w stanie powiedzieć wprost – wyrazi najbardziej jak tylko można okrężnie, ale ostatecznie wyrazi! Kadr z filmu „Toni Erdmann”. Niemiecki film zdaje się przyciągać kolejne nagrody jak magnes....

 – daję 7 łapek! Koleżanka nie mogła przypomnieć sobie tytułu filmu, o którym chciała mi powiedzieć. Zapytałam o gatunek. „No… Taki o życiu”. Miała na myśli najnowszy obraz Kena Loacha. W filmie „Ja, Daniel Blake” nie ma spektakularnych zwrotów akcji, fajerwerków, pościgów, wybuchów, rodzących ciarki strachów,...